راه های سریع و موثر پاکسازی کبد

بیماری‌های کبدی ناشی از سموم و دارو، بیماری‌هایی هستند که در اثر مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک، داروهای بدون نسخه، ویتامین‌ها، هورمون‌ها، داروهای گیاهی، مواد مخدر (و روانگردان) و سموم موجود در محیط زیست برای کبد اتفاق می‌افتد. تشخیص بیماری‌های کبدی ناشی از مصرف دارو اغلب کار مشکلی است. بیماری کبد ممکن است هیچ علائم مشخصی در بیمار نداشته باشد و یا علائم آن به صورت بسیار خفیف و مبهم باشد.بیمار ممکن است چند داروی مختلف را به صورت همزمان مصرف کند یا در معرض عوامل دیگری که باعث بیماری کبد می‌شوند باشد. در این صورت شناسایی دارویی که باعث بیماری کبدی شده است، خیلی سخت‌تر خواهد شد. بیان جزئیات کامل از سوابق پزشکیتان برای پزشک به او کمک می‌کند تا عامل بیماری شما را راحت‌تر شناسایی کند.

فهرست مطالب نمایش

• 1. کبد چیست؟
• 2. علائم بیماری‌های کبدی چیست؟
• 3. داروها چگونه باعث بیماری کبد می‌شوند؟
• 4. داروها باعث چه نوعی از بیماری‌های کبد می‌شوند؟
  • 5. بالا رفتن میزان آنزیم‌های کبدی در خون
  • 6. هپاتیت حاد و مزمن
  • 7. نارسایی حاد کبدی
  • 8. کلستاز
  • 9. کبد چرب (استئاتوز)
  • 10. سیروز
  • 11. ترومبوز سیاهرگی کبدی

مهم‌ترین روش درمانی برای بیماری‌های ناشی از دارو در کبد آن است که مصرف دارویی که باعث ایجاد آن بیماری شده است، متوقف شود. در اغلب بیماران، نشانه‌ها و علائم بیماری کبد بعد از قطع مصرف دارو برطرف می‌شود، نتایج آزمایش خون آنها به حالت طبیعی بازمی‌گردد و هیچ آسیب درازمدتی هم به کبد وارد نمی‌شود. البته استثناهایی هم وجود دارد. برای مثال، مسمومیت (اوور دوز) ناشی از داروی تیلنول معمولاً با داروی استیل سیستئین خوراکی درمان می‌شود تا از نکروز شدید سلول‌های کبد و بروز نارسایی کبدی جلوگیری شود. بعضی از بیماران که به نارسایی شدید کبدی دچار شده‌اند نیز ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. بعضی از داروها هم می‌توانند باعث آسیب‌دیدگی برگشت‌ناپذیر کبد یا سیروز کبدی شوند.

کبد یکی از اندام‌های داخلی بدن است که در سمت بالا و راست شکم قرار گرفته و قسمت بیشتر آن در پشت دنده‌ها واقع شده است. کبد وظیفه تولید مایع صفرا و ترشح آن به درون روده را بر عهده دارد تا صفرا در آنجا به هضم چربی‌های موجود در مواد غذایی کمک کند. علاوه بر آن، کبد به تصفیه خون و حذف مواد شیمیایی از آن کمک می‌کند. همچنین پروتئین‌هایی مانند آلبومین و نیز پروتئین‌های دیگری که مسئول انعقاد صحیح خون هستند را تولید می‌کند.

در ذیل به برخی از مهم ترین علائم بیماری های کبدی اشاره می نماییم:

• خستگی شدید
• ضعف و بی‌حالی
• درد مبهم شکم
• کم اشتهایی
• زردی
• خارش بدن
• بروز کبودی و خون‌مردگی به آسانی

بیماری‌های شدید و پیشرفته کبد که همراه با سیروز کبدی باشد می‌تواند علائم و نشانه‌های سیروز را در بیمار ایجاد کند. این علائم شامل موارد زیر است:

• تجمع مایعات در پاها (اِدِم) و شکم
• پریشانی ذهنی یا کُما
• آسیب‌پذیری زیاد در برابر عفونت‌های باکتریایی
• خونریزی دستگاه گوارش به خاطر تشکیل واریس

به طور کلی سه نوع مسمومیت کبدی ناشی از دارو وجود دارد که عباتند از؛ مسمومیت وابسته به دوز دارو، مسمومیت آیدیوسنکراتیک (ناشی از برخی ژن‌ها که واکنش‌های شیمیایی داروهای خاصی را کنترل می‌کنند) و آلرژی دارویی (به خاطر حملاتی که توسط سیستم ایمنی بدن نسبت به داروها صورت می‌گیرد و باعث نوعی آسیب‌دیدگی و التهاب در بدن می‌شود).

داروها و مواد شیمیایی می‌توانند طیف وسیعی از انواع بیماری‌ها و آسیب‌های کبدی را ایجاد کنند که مهم‌ترین آنها عبارت است از:

بالا رفتن میزان آنزیم‌های کبدی در خون

بسیاری از داروها بدون آنکه علائم یا نشانه‌هایی از هپاتیت در بیمار ایجاد کنند، باعث بالا رفتن خفیف مقدار آنزیم‌های کبدی در خون می‌شوند. بعضی از داروها مانند استاتین‌ها، برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، بعضی از داروهای ضد افسردگی و بعضی از داروهایی که برای درمان دیابت استفاده می‌شود، تاکرین (کوگنکس)، آسپرین و کوئینیدین از مهم‌ترین داروهایی هستند که می‌توانند باعث بروز این مشکل شوند.

مقدار غیر طبیعی آنزیم‌های کبدی به فاصله کوتاهی بعد از قطع مصرف این داروها به حالت طبیعی برمی‌گردد و معمولاً آسیب درازمدتی به کبد وارد نمی‌شود.

---

هپاتیت حاد و مزمن

بعضی از داروهای می‌توانند باعث بروز هپاتیت (التهاب سلول‌های کبدی) حاد یا مزمن شوند که منجر به نکروزه شدن (مرگ) این سلول‌ها خواهد شد. هپاتیت حاد ناشی از دارو در مقایسه با هپاتیت مزمن شیوع بیشتری دارد و معمولاً کمتر از 3 ماه به طول می‌انجامد. در حالی که هپاتیت مزمن بیشتر از 3 ماه طول خواهد کشید.
در موارد شدید این عارضه، بیمار ممکن است به علائمی از قبیل تیره شدن ادرار، تب، روشن شدن رنگ مدفوع و زردی دچار شود. اما بیماری هپاتیت معمولاً بعد از توقف مصرف دارویی که عامل بروز آن بوده است، برطرف می‌شود.
استامینوفن، فنیتوئین، آسپرین، ایزونیازید، دیکلوفناک، آموکسی‌سیلین و کلاوولانیک اسید، نمونه‌هایی از داروهایی هستند که می‌توانند باعث بروز هپاتیت حاد در بیمار شوند.
ماینوسایکلین، نیتروفورانتوئین، فنیتوئین، پروپیل تیواوراسیل، فنوفیبرات و متامفتامین، مثال‌هایی از داروهایی هستند که می‌توانند باعث هپاتیت مزمن شوند.

---

نارسایی حاد کبدی

داروها در موارد نادری می‌توانند منجر به بروز نارسایی حاد کبد (هپاتیت فولمینانت) شوند. بیماران مبتلا به این عارضه به شدت ناخوش خواهند بود و علاوه بر علائم هپاتیت حاد، مشکلات دیگری از قبیل پریشانی ذهنی، کما، خون‌مردگی یا خونریزی شدید نیز برای آنها پیش می‌آید. در واقع، بسته به عامل ایجاد کننده آن، در حدود 40 تا 70 درصد از افرادی که به نارسایی حاد کبدی دچار می‌شوند، در اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

---

کلستاز

کلستاز عارضه‌ای است که طی آن، میزان ترشح و جریان مایع صفرا کاهش پیدا می‌کند. داروهایی که باعث کلستاز می‌شوند معمولاً در کار ترشح مایع صفرا توسط سلول‌های کبدی اختلال ایجاد می‌کنند، اما موجب بروز هپاتیت یا نکروز (مرگ) سلول‌های کبد نمی‌شوند.
بعضی از مهم‌ترین داروهایی که می‌توانند موجب بروز کلستاز شوند، عبارتند از: اریترومایسین، کلورپرومازین، سولفامتوکسازول، تری‌متوپریم، آمیتریپتیلین، کاربامازپین، آمپیسیلین، آمپیسیلین، کلاولانیک اسید، ریفامپین، استرادیول، کاپتوپریل، قرص‌های ضد بارداری، استروئیدهای آنابولیک، ناپروکسن، آمیودارون، هالوپریدول، ایمیپرامین، تتراسایکلین و فتیتوئین.
اغلب بیمارانی که به کلستاز ناشی از دارو مبتلا می‌شوند، چند هفته بعد از قطع مصرف دارو به طور کامل بهبود پیدا می‌کنند. در موارد نادری هم ممکن است بیمار به بیماری‌های مزمن کبد و یا نارسایی کبد مبتلا شود.

کبد چرب (استئاتوز)

اعتیاد به الکل، چاقی و دیابت، شایع‌ترین علل بیماری کبد چرب به شمار می‌روند. بعضی از داروها نیز می‌توانند منجر به بروز کبد چرب همراه با هپاتیت یا بدون هپاتیت شوند. کبد چرب ناشی از دارو، در موارد شدید می‌تواند منجر به سیروز و نارسایی کبدی شود.
مهم‌ترین داروها و شرایطی که می‌تواند منجر به بروز کبد چرب شود شامل تغذیه کامل وریدی و داروهای متوترکسات، گریزئوفولوین، تاموکسیفن، استروئیدها، والپروات و آمیودارون می‌باشد.
در موارد خاصی کبد چرب ناشی از دارو به تنهایی می‌تواند برای بیمار کشنده باشد، مثلاً در مورد بیماری سندرم ری (Reye) که وقتی کودکان یا نوجوانان برای درمان آنفولانزا داروی آسپرین، دوزهای بالای تتراسایکلین داخل وریدی، آمیودارون و یا بعضی از داروهای گیاهی را مصرف می‌کنند، به آن مبتلا می‌شوند.

---

سیروز

بیماری‌های مزمن کبدی از قبیل هپاتیت، کبد چرب یا کلستاز می‌توانند منجر به نکروزه شدن (مرگ) سلول‌های کبد شوند. بعد از آن، در جریان بهبودی و ترمیم سلول‌های مرده کبد، یک سری بافت به شکل جای زخم (اسکار) بر روی بافت کبد تشکیل می‌شود که پیشرفت و بزرگ شدن آنها می‌تواند باعث بروز بیماری سیروز شود.
سیروز الکلی به عنوان شایع‌ترین مورد از سیروز ناشی از دارو شناخته می‌شود. مهم‌ترین داروهایی که می‌توانند باعث بیماری‌های مزمن کبد و سیروز کبدی شوند شامل متوترکسات (روماترکس)، آمیودارون (کوردارون) و متیل‌دوپا (آلدومات) می‌باشند.

---

ترومبوز سیاهرگی کبدی

بعضی از داروها می‌توانند موجب تشکیل لخته‌های خون (ترومبوز) در سیاهرگ‌های کبد و بزرگ سیاهرگ زیرین شوند. ترومبوز سیاهرگ‌های کبد و بزرگ سیاهرگ زیرین می‌تواند منجر به بزرگ شدن کبد، درد شکم، آب‌آوردگی شکم (آسیت) و نارسایی کبدی شود. مصرف قرص‌های ضد بارداری، علت اصلی ابتلا به این سندرم می‌باشد.

کبد ممکن است بر اثر مصرف برخی از دارو ها و مواد دچار مشکلات شده و در صورت عدم پیگری های به موقع آسیب های جبران ناپذیری ببیند. شما می توانید با مراجعه به پزشک متخصص گوارش خوب در تهران و انجام آزمایشات تشخیصی، پاکسازی کبد را از سموم مختلف شروع نمایید.